collage1

collage1

maandag 10 juni 2013

Alpe D'Huzes

Hallo allemaal,
We zijn weer terug in ons koude kikkerlandje. Het warme Franse zonnetje went wel heel snel. Inderdaad we zijn een weekje in Frankrijk geweest en waren één van de vele aanwezige bij de Alpe D'Huzes. Onze DS ging deze uitdaging aan en daar moet je dan wel bij zijn. Toen hij vorig jaar tijdens zijn chemo's zat te kijken naar de editie van 2012 had hij al aangegeven dat ook te willen gaan doen in 2013. Afgelopen week was het dan zo ver. Op zaterdag 1 juni zijn we om 5.15 uur vertrokken met onze sleur hut achter ons aan. We hebben doorgereden tot even voorbij Dijon en zijn toen een camping gaan zoeken om te overnachten. de volgende dag weer verder zodat we om 13.00 uur in Bourg d'oisans aan kwamen. De caravan hebben we geïnstalleerd en het lekkere genieten kon beginnen. We waren op dat moment 1135 km. van huis, en wat doe je dan allemaal? Om je heen kijken naar het landschap dat langzaam aan veranderd van vlak naar bergachtig tot heel erg bergachtig met nog de nodige sneeuw op de bergtoppen. Ook heb ik dit zitten doen in de auto en dat ging prima.
 
Want ja, dat babydekentje moet wel klaar voordat die kleine meid op de wereld komt. DD heeft de foto gemaakt vanaf de achterbank. Op maandag was DD jarig en dat is simpel gevierd met een barbecue. Dinsdag hebben we wat gelummeld en geluierd en woensdag was de eerste dag van de Alpe D'Huzes. Om sfeer te proven zijn een stukje van de Alp D'Huez opgelopen en later met de kabelbaan naar boven. Wat een festijn kwamen we daar tegen en dan deed DS nog niet eens mee. Die ging donderdag naar boven. De start was toen om 4.30 en daar wilden we graag bij zijn, dus om 3.00 uur ging in onze caravan de wekker. Moet dit????? Ja, dat moet. Om 4.00 uur stonden we in het donker met nog heel, heel, heel veel meer mensen te wachten op de start. Dhr. Dries van Acht gaf samen met Joop Zoetemelk het start schot en de eerste groep renners kon vertrekken. Ongeveer 800 renners gingen als eerste op weg en DS hadden we nog niet getraceerd. We hadden net gezegd dat het ook wel moeilijk zou zijn om hem te vinden tussen al die renners toen de tweede groep aan kwam rijden. We waren dan ook heel erg blij dat hij bijna vooraan reed en wij zijn warme vest aan konden pakken. Geloof me maar dat was het eerste emotionele moment van de dag. Er gaat dan zo ontzettend veel door je heen. Het was ons kind dat daar in die hele massa naar boven ging. In totaal startte er 6 groepen renners. In totaal gingen er die donderdag 5000 renners het gevecht met de Alp aan. Wat een ervaring. Om 7.30 uur was DS de eerste keer weer beneden en hebben we hem warm ontvangen met een fleece deken en nieuwe proviand. Zo is hij weer op pad gegaan voor zijn tweede rit de Alp op. Ondertussen zijn wij met de kabelbaan naar boven gegaan. Dit wel zonder DH en onze zwager omdat die hem toeristisch gingen lopen. Mijn mannetje wilde elke bocht op de foto nemen en dezelfde route ervaren die DS heeft gefietst.
 



                                      
Ruim 4 uur hebben ze er over gedaan en dat is natuurlijk ook een geweldige prestatie. Ondertussen kwam DS voor de derde keer boven en was helemaal kapot. Wat heeft hij afgezien zeg.                                 
.
                                     
 
Drie keer de Alp D'Huez beklommen dat is niet niks. Dit was voor hem genoeg en voor mij ook. Ik heb nog stoer gedreigd met: "Als je nog een keer gaat snijd ik je banden in tweeën". Als moeder vond ik het heel erg om mijn kind zo kapot te zien. Hij kon niet meer lopen en eten kon hij ook niet meer omdat dan alles er uit zou komen. Gelukkig bleef hij bij zijn beslissing en zijn we met z'n allen bere trots op onze kanjer. Dit moest hij nog doen om zijn periode van darmkanker af te sluiten. Verder was er een ongelooflijk mooie sfeer boven op de Alp D'Huez. Het was een grote familie met veel emotie maar ook met heel veel plezier. Wij hebben er heel erg van genoten en geven een hele grote pluim aan de organisatie en al die vrijwilligers. Zonder hen kan zo'n evenement niet bestaan. GEWELDIG  was het. We hadden het niet willen missen.
Vrijdag moesten we natuurlijk bijkomen van alle emoties zodat we zaterdag  de terugreis naar Andijk weer konden aanvaarden.
De emoties en de herinneringen aan deze week zullen nog lang bij ons blijven.

Heel veel groetjes en een goede week, Annet